به گزارش خبرگزاری ایرنا، نخستین گوساله گوزن زرد ایرانی در پناهگاه حیات وحش دشت ناز در سال ۱۴۰۰ به دنیا آمد. سالها تصور میشد که گوزن زرد ایرانی با خال های سفید درشت و ریز زیبایش از طبیعت ایران حذف شده و باید باور کرد که منقرض شده است. در دهه ۴۰ تعدادی از این گونه زیبای استثنائی در خوزستان دیده شد: جواهری که گم شد بود پیدا شد! ولی همچنان مثل بسیاری دیگر از گونه های حیوانات در ایران در معرض انقراض است، هرچند تعدادی از آن برای زاد و ولد به مناطق دیگری از ایران منتقل شدند، اما کسی نمیگوید که هرگز منقرض نمیشوند. دیدبان محیط زیست و حیات وحش ایران در سال ۱۳۹۹ اعلام کرد که از ۳۲۰ گوزن زرد سرشماری شده در سال ۱۳۸۶ تنها ۳۰ رأس در جزیره اشک باقی مانده و این زیرگونه در یک قدمی انقراض قرار دارد.
تولد اولین بچهگوزن زرد در سال نو امیدی تازه برای محیط زیست ایران است که هنوز میتوان به حیات گونههای کم نظیررش امیدو داشت.
نه تنها گوزن زرد ایرانی که بسیاری از گونههای دیگر حیوانات هم این روزها یا به دنیا آمدهاند یا در حال تولدند. محیطبانان، کارشناسان و مقامهای محیط زیست ایران هم مدام هشدار میدهند که در این روزها به نوزادان این حیوانات نزدیک نشوید.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
اکانت توییتری یک «محیطبان» در روزهای نخست فروردین با اشاره به شروع فصل زایمان حیات وحش در مناطق گرمسیر نوشته بود: «لطفاً درصورت مشاهده نوزادان حیات وحش به هیچوجه به آنها دست نزنید چون مادرشان برای چَرا رفته و زودبرای شیر دادن پیش بچه اش برمیگرده. با دست زدن به نوزاد بوی انسان رو میگیره و ممکنه مادرش دیگه اونو قبول نکنه.» این هشداری جدی است برای کسانی که برای طبیعت گردی در فصل بهار با نوزادان تازه متولد شده گونههای متفاوت جانوران مواجه شده و برای حفاظت یا محبت به آنها این نوزادان را درآغوش گرفته و لمس میکنند و همین موجب ایجاد احساس ناامنی در مادر تازه متولدین شده و آنها را رها میکنند.
رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش استان تهران نیز روز پنجشنبه نوزدهم فروردین با هشدار به مردم در همین مورد گفت: «یکی از بیشترین مسائلی که در فصل بهار با آن روبهرو میشویم دست زدن به نوزادان حیات وحش و جوجه پرندگان و جابهجایی آنها است.»
محمد کرمی، رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش استان تهران، با اشاره به اینکه یکی از مسائل مهمی که در فصل بهار که فصل زایمان و زادآوری حیات وحش است پیش روی محیط زیست قرار میگیرد دست زدن به نوزادان حیات وحش و جوجه پرندگان و جابهجایی آنها از سوی مردم است، گفت که «متاسفانه زمانیکه مردم وارد عرصهها و زیستگاههای طبیعی میشوند اگر جوجه یا بره ای را مشاهده کنند آن را میگیرند چراکه تصور میکنند آنها توسط مادر یا گله خود رها شدهاند و با زندهگیری و تحویل آنها به محیط زیست در حق آنها لطف میکنند این در حالیست که این اقدام تاثیرات بسیار مخربی بر حیات این نوزادان و جوجهها میگذارد.»
به گفته محمد کرمی، برهها و جوجهها را در این فصل مادرانشان رها نکردهاند، بلکه «مادر این حیوانات بهدلیل حضور انسان احساس خطر کرده و در مکانی امن پنهان شده است تا با دور شدن انسان نزد به بره یا جوجه خود بازگردد. اما اگر افراد به این برهها و جوجهها دست بزنند حیوان بوی انسان را میگیرد و مادر دیگر سراغ آن نمیرود و گله نیز دیگر این حیوانات را نمیپذیرند که این مساله حیات حیوانات را تحت تاثیر قرار میدهد.»
بسیاری تصور میکنند با زنده گیری نوزدان حیوانات و مراقبت از آنها در واقع به محیط زیست کمک میکنند و موجب نجات نوزادان حیوانات میشوند، در حالی که به گفته رئیس اداره نظارت بر حیات وحش استان تهران، اگر افراد اقدام به زندهگیری نوزادان حیوانات کنند و آنها را به مراکز بازپروری و آزادسازی محیط زیست تحویل دهند این حیوانات دچار معضلات زیادی میشوند چراکه دیگر قابلیت بازگشت به طبیعت را نخواهند داشت و سازمان محیط زیست مجبور میشود در نهایت آنها را به باغ وحشها و سایر مراکز نگهداری حیات وحش منتقل کند. این گونه است که فرصت زیستن در طبعیت و فضای طبیعی زندگی از آنها گرفته میشود.
به گفته رئیس اداره نظارت بر امور حیات وحش استان تهران، در سال ۹۹، جوجه عقاب و بره میش از جمله حیواناتی بودند که مردم به ادارات محیط زیست تحویل داده بودند. در حالی که مردم باید در صورت مشاهده نوزادان حیات وحش و جوجه پرندگان به آنها دست نزنند و در سریع منطقه را ترک کنند تا مادر جوجه یا بره به سراغش آید.
این روزها هر جنبدهای که دیدیم در آغوش نکشیم چون احتمال دارد مادرش هرگز او را به خانه بازنگرداند.